Dag 8 t/m 13: Knut uit de depressie, het "fijne" campinggevoel en de kliffen van Etretrat.

Navigatiesystemen, af en toe zou je ze toch?! Die van ons leidde ons dwars door Barcelona-stad, de snelweg richting de Dordogne op. Spaanse rijders zijn zeg maar nogal "gepassioneerd". Gelukkig ben ik dat ook (en is Mia wel wat gewend), toch nog ongeschonden 7 uurtjes later op de wonderschone camping aangekomen.

Camping Les Tailladis is wel een aanrader hoor. Niet te groot, leuk zwembadje + meertje, heerlijke wijn, Nederlandse eigenaar en over het algemeen rustige campinggasten en evengoed veel kinderen.

Toch was het echt weer even wennen, dat kamperen. Ja we hadden dan wel een rustig plekje, maar wie had voorzien dat wij precies tussen twee gezinnen in stonden waarvan de beide vaders enorme snurkers waren! Hier waren zelfs mijn 20-decibel-geluidsreducerende oordoppen niet tegen opgewassen. En dan dat openbare sanitairgedoe, het blijft gewoon smerig. Ik wil helemaal niet horen dat die knappe vader van 6 tenten verder naast mij op het toilet uitgebreid zit te ..... En al helemaal niet wat het bejaarde echtpaar van de overzijde snachts allemaal voor gymnastische toeren uithalen.

Maar als m'n kind blij is ben ik dat ook; Mia aan de vriendinnen, 4 ijsjes per dag en in het zwembad lekker haar eigen gang gaan. Zelfs ik heb het een dag gezellig met een campingvriendin en ook Knut en Laffe Hond vermaken zich opperbest.

Laffe Hond vond het slapen in een tent natuurlijk een feest der herkenning. En voor Knut hebben we een mooi kasteel bezocht.

Knut schoot zowat in een toeval toen hij het harnas zag wat erg veel leek op de gevechtsuitrusting die hij zelf vroeger altijd droeg. Alleen was dit volgens hem, gezien de kruisafmetingen waarschijnlijk size S en had hij destijds size XL (uitslovert).

Overigens kwamen wij overal in Frankrijk een vreemd soort streetart tegen. Zal wel een doel hebben... anyone?

Na 4 nachten op zo'n selfinfiliating matje, en een Mia die vanwege ons schuine plekje mij ook nog eens telkens half buiten de tent weet te werken, vind ik het gesneden; we pakken de natte zooi in (regen, ook in de Dordogne) en vertrekken naar Etretat.

Parijs hadden we geen zin in, in 1 stuk doorrijden (13 uur?) toch ook niet echt een optie, ik wilde de Unesco Werelderfgoed rotspartij van Etretat eigenlijk al een tijdje zien en zo waren we daar 8 uur later. Het was al avond en we waren best moe; maar de frisse zeewind, het spectaculaire uitzicht en de overheerlijke mosselen gaven ons een flinke stoot energie.

Knut vertelde honderduit over de Noormannen die hier vroeger de boel onveilig maakten. Hij glunderde en van zijn verongelijkte gevoel van een paar dagen terug was gelukkig niets meer te merken.

Knut en Laffe Hond werden nog zowat ontvoerd door een reusachtige zeemeeuw. Maar dan hadden ze hem ook maar niet op het strand moeten lopen uitdagen...

Hoe later het werd hoe gekker de kinderen gingen doen, bedtijd dan maar. Heerlijk geslapen, weer eens op een echt bed. Smorgens eerst nog een kei op het stenenstrand gescored (en hé, de winkels zijn nu wél open.. tja wat moet dat moet). Na een wandeling langs de bovenkant van de kliffen en wat fotomomentjes later - waarbij zelfs Knut en Laffe Hond de camera ter hand namen - is dan toch het moment daar; we gaan naar huis en we hebben er nog zin in ook!

Knut en Laffe Hond staken hun teleurstelling niet onder stoelen of banken. Of we ze niet achter wilden laten: "wat moeten wij nou straks weer in die suffe speelgoedbak tussen al dat onbereisde gepeupel".

Maar bij thuiskomst hadden we een uit Spanje meegebrachte verrassing voor ze in petto, waardoor de heimwee al heel snel als sneeuw voor de zon verdween.

En zo eindigt ons geweldige reisavontuur. Knut vindt het allemaal helemaal niet meer zo k*t, Laffe Hond mag van mij voortaan Dappere Hond heten en Mia en ik willen volgend jaar weer een roadtrip doen, dan misschien de USA? Maar nu eerst nog twee weken (na)genieten bij het strandhuisje. XX

Dag 6 & 7: Barcelona

Alweer zo een goede reis gehad. Wel een stuk gezelliger met Mia zo naast me. Amper 6 uur gereden en aangekomen in een wederom geweldig hotel met bovendien zwembad op het dak. De eerste avond lekker lui gedaan, roomservice deed het prima.

Ons hotel ligt naast Arena Barcelona, vroeger voor de matedors maar nu voor de shoppers onder ons; er is een gigantische "mall" van gemaakt. Wij halen hier dagelijks onze verse sapjes, Mia heeft met haar voeten in een bak visjes gezeten en Knut en Laffe Hond hebben de ontmoeting van hun leven gehad!!

Natuurlijk ook toeristje gespeeld in de hoponhopoff bus, Sagrada Familia bezocht

Van al dat gesjok en geslenter kregen de mannetjes flinke honger. Ze dachten wel wat duiven te kunnen stropen. Aanvankelijk leek het goed te gaan en slopen ze naderbij. De duiven kregen het echter algauw in de smiezen en hadden letterlijk schijt aan Knut en Laffe Hond, waarbij vooral laatstgenoemde zich naderhand even flink mocht afspoelen in de fontein.

Ook naar de top van de Tibidabo geweest. Helaas voor Mia was het pretparkje bovenop de berg gesloten. Laffe Hond en Knut dachten ons te kunnen entertainen met hun koorddansact maar dat liep vreselijk uit hand. Mia kon ze gelukkig nog net op tijd opvangen.

Barcelona is mooi, druk (wat veel NL-ers!!) en erg warm.

Op de Ramblas heeft Mia eindelijk haar tekening laten maken. Ze is er echt heel blij mee. De artist zelf had het wel een beetje gehad. Helaas voor Knut en Laffe Hond, zij wilden ook nog zo graag.

Voor Laffe Hond stond er nog iets leuks op het program; een grootse familiereunie! Het heeft hem erg goed gedaan zijn oude kameraden weer te zien, we hadden enorme moeite om hem weer mee krijgen.

Knut had het er overigens wel moeilijk mee. Hij voelt zich een beetje achtergesteld - "waarom krijgt LH alle aandacht, alleen door dat stomme paard zonder kop, hij zou de Godfather eens moeten zien" - en het gemis van zijn eigen familie knaagt nu enorm. We zullen zien wat we voor hem nog kunnen betekenen.

Overigens gaat alles hier op z'n manjana's. Laat naar bed en laat weer wakker. Voor 11 uur zijn wij de kamer niet uit.

Morgen hopelijk wel, want dan 6 uurtjes rijden naar de Dordogne waar we 5 dagen gaan kamperen! (zonder wifi, als ik het maar vol kan houden...)

Dag 4&5: Alicante (Mia meets Laffe Hond en Knut)

Van Bilbao naar Alicante... Het begon best lekker want ik was door mijn wekker heen geslapen. Heerlijk getukt daar in Hesperia (dat aanrader-hotel). De route zelf was ook al zo geweldig; bergen in allerlei hoogtes en kleuren, brede rustige wegen (geeneen NL-er?!) en ook hier volop zonnebloemvelden.

Na 8,5 uur vond dan hèt weerzien plaats. Mia lag met haar neef en nicht te dobberen in het zwembad en zei "hoi mam, ik blijf nog in het zwembad hoor"... Ik had zelf eigenlijk een andere koude douche in gedachten. Maar gelukkig, ze kwam er toch uit en ik kreeg een hele fijne knuffel en een paar mooie tekeningen.

Knut en Laffe Hond sprongen ook gelijk het zwembad in, die waren wel toe aan een verfrissende duik. Mia helemaal in de wolken dat haar langvergeten vriendjes waren meegekomen, er werd gedoken, gesparteld en hoge bommetjes gemaakt. Tsja toen ging ik ook maar los.

Fantastische dagen gehad bij opa Jaap en oma Joke, heerlijk in de watten gelegd en als kers op de taart nog een traditioneel Spaans straatfeest mee gekregen in Guardamar; fiestas des Moros y Cristianos. Rijen lang met (soms zeer aangename) Spagnolen in traditionele vechtersuitrustingen gevolgd door muzikanten die de temperatuur nog wat tandjes wisten op te schroeven (en het was al 38•) met hun geweldig opzwepende muziek.

Mia kon Laffe Hond niet onder controle houden toen een troep roodhuiden voorbij marcheerden. Bleek van een concurrerende stam te zijn. Het is dat zijn paard thuis onthoofd in de speelgoedkist ligt maar anders had hij ze zo alle twaalf met z'n tanden gescalpeerd. (Van dat "laffe" zie ik op dit moment sowieso bar weinig terug, brrr dit was best eng).

En ook Knut wist aan onze aandacht te ontsnappen toen de Vikingen passeerden (met hun niet altijd evenveel aan de verbeelding overlatende outfits). Helaas voor ons zag Knut dit als een uitdaging en trok zo pardoes al zijn kleren uit -op z'n sjaal na- om vrolijk mee te gaan stampei maken.

De reuzen uit de optocht konden er gelukkig om lachen. Zodoende mochten Knut en Laffe Hond een stuk meemarcheren, met de geelhuiden.

Die avond op z'n Spaans om 2 uur gaan slapen (voor mijn doen retelaat) want de volgende ochtend in max. 5 uurtjes, op naar Barcelona!!

Dag 3: Bilbao

Vandaag een kort ritje, 4,5 uur van Bordeaux naar Bilbao. Leuke weg om te rijden; ontzettend vlak bij Biarritz met een lekkere zeewind (Knut compleet in de Gloria). En in Spanje vrijwel direct droogte en enorme bergen (Laffe Hond helemaal door het dolle).

Van Bilbao eigenlijk niet veel gezien maar natuurlijk wel waar ik voor ben gekomen, het Guggenheim Museum.

Vanaf het hotel (TOPhotel, aanrader, hotel Hesperia, en betaal gewoon die 20 euro extra voor a room with a view) een heel leuk stukje lopen langs een rivier met mooie bruggen en nog mooiere mensen...

De eerste aanblik van het Guggenheim overtrof alle verwachtingen, geweldig!

Voor het naar binnengaan nog even Laffe Hond en Knut toegesproken, dat ze zich wel goed moeten gedragen, als echte volwassen mannen.

Allereerst de tentoonstelling van David Hockney bekeken. Deze 75-jarige man maakt de allermooiste schilderijen, gewoon op de iPad (mocht geen foto's maken).

Het meest indrukwekkend - althans volgens Laffe Hond en Knut, waren de 8 immens grote sculpturen The Matter of Time van geroest staal van Richard Serra (gaf wel een soort van Grand Canyon gevoel dus gezien hun roots, vooral die van LH, begrijp ik dat wel).

Buiten was een hele mooie brug waar niemand op liep maar wij wel. Was zeker de moeite waard, wat een uitzicht.

Nu languit op de sofa (ja dit hotel is écht goed te doen) de les van de dag (van Hockney) overpeinzen:

Nou, dat moest ik maar eens ter harte nemen...

Morgen naar La Marina. Een lange rit van rond de 10 uur? Intens... Maar dan zie ik ook wel de allerleukste 10-jarige van de wereld, na 7 dagen!! Trusten!

Dag 2: Bordeaux

De dag begon goed met een huiselijk Frans ontbijtje gemaakt door Daniël. Verse jus, croissants, roomboter (ondersteboven bewaard in water?) en lekker jammetje.

Om 8.00 sharp in de auto, op naar Bordeaux. Wederom een prima ritje.

Nu met mijn vrienden op het terras aan de rivier La Garonne. Het is warm hier. 38 graden. Ondanks de grote regendruppels van zoeven. Cathedraal St. André bezocht.

(once you've seen it... Is eigenlijk wel waar). Musee des Beaux Arts aangedaan. In het park was nog 1 stoeltje vrij waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt.

Veel lol gemaakt bij de Girone bij een plateau waar een soort van verkoelende mist uit de grond wordt gespoten.

Het gaat trouwens erg goed met Laffe Hond, vooral na een speciaal ingepland bezoek aan de paardenfontein. Hij nam even z'n moment, het is natuurlijk ook niet niks allemaal gezien het meegemaakte paardenleed in zijn verleden. Enfin, nu lijkt hij gelijk een stuk zelfverzekerder, klom zelfs even op mijn schouder. Ben ik best trots op.

Ik zou ik niet zijn als.... Nee vandaag gewoon niet!! Hoewel, natuurlijk wel wat flesjes Bordeaux gescored, maar dat is een cadeautje voor Mia d'r opa's en oma's.

Word door al dat geroadtrip ook nog eens heel wat wijzer:

+ Als iemand een ei op je raam gooit zet dan niet je ruitenwisser aan maar rij snel door (kreeg deze tip thuis al van RS)
+ als iemand zwaait om hulp trek je daar dan niets van aan maar geef plankgas (tip van WA)
+ vrachtwagens zijn hoe dan ook irritant op de weg (vinden ze van mij waarschijnlijk ook, aan hun gesein te beoordelen)
+ auto's met caravans zijn lang niet altijd nl.-ers. Evengoed irritantjes, met hun enge inhaalmanouvres
+ ibu's voor onderweg zijn ècht onontbeerlijk want
+ de gekste spieren kunnen dwars gaan liggen tijdens het rijden (figuurlijk dan hè)
+ zonnebloemvelden doen iets met je psyche; alle gele M&M's waren als eerste op vandaag!
+ o ja, airco, navigatie, cruisecontrol: je t'aime!!

Nu dan weer de dikke voetjes omhoog in een geweldig inspirerend Citadel Hotel (not, maar je kan niet alles hebben).

Morgen Bilbao!

Dag 1; Rouen

Ik heb toch maar twee vriendjes meegenomen, Laffe Hond de Indiaan en Viking Knut. Ik kwam ze tegen toen ik gisteravond Mia's kamer ging dweilen (ja want dat doet toch iedereen voordat hij op vakantie gaat, soppen en dweilen?!). Zij waren wel toe aan een verzetje dus ik dacht waarom niet.

Prima ritje gehad. Lekker meegezongen met Gabriel Rios en de Gorillaz. En ondertussen M&M's knabbelen en smullen van de van huis meegenomen nog even snel geblende bietensap met appel en wortel. 6,5 uur lang een feestje, dat snap je.

Nu in Rouen met de blote pootjes op het terras. Zelfs al de grote Kathedraal bezocht en een kaarsje gebrand (Laffe Hond de arme stakker durfde hem niet aan te steken dus dat heb ik maar voor hem gedaan. We brandden hem voor z'n paard die hij in de speelgoedkist (onthoofd en al) heeft moeten achterlaten).

Ik zou ik niet zijn als ik niet al wat winkels bezocht had. Ik heb twee kleine tasjes met inhoud en een wat grotere tas met - hoe kan het ook anders - een paar nieuwe schoenen.

Vanavond is er een Aria-concert in de Grand Eglise. Zal ik? (Misschien wat te zwaar voor Knut, deze viking is meer van het ruigere werk, dus ik laat deze culturele uitspatting maar aan me voorbij gaan).

Dacht ik in een VET hotel te zitten, blijkt het een chambres d,hôtes te zijn. Veel leuker! Een bed and breakfast bij een stokoud Frans mannetje in een pand uit 1700. Daniël (zo heet het mannetje) is super gastvrij, is zelfs met me meegereden om mij de parking te wijzen. Ben de enige gast. Alleen is hij mijn kamersleutel kwijtgeraakt... Jaja, wordt dit mijn eerste "avontuurtje"? ;(Knut beschermt me wel, van Laffe Hond weet ik het zo net nog niet).

Inmiddels in mijn eentje (hoewel) gedineerd bij leuk restaurantje, onder de rook van weer een andere kerk. Daniel is z'n kat kwijt (oei dit gaat heel spannend worden vannacht) en ik lig uitgeteld op bed deze blog te plaatsen.

Ik vind dit leuk!

Ik ga op roadtrip!

Morgen, 25 juli 2012 gaat het gebeuren; ik ga een heuse roadtrip maken!! 5.000 kilometer in de C3. Van Haarlem naar Rouen naar Bordeaux naar Bilbao naar Alicante naar Barcelona naar de Dordogne naar Parijs en weer naar Haarlem. Niet helemaal in mijn eentje, in Alicante pik ik Mia op die daar op dit moment logeert bij haar opa en oma. Al met al 2,5 week onderweg. En ik kan niet anders zeggen dan "JIPPIE ik heb zo een zin!!!!"