Dansbaar

Ik denk dat ik heel goed kan dansen. Mensen denken daarentegen dat ik een grap maak, maar ik denk het ECHT. Alle soorten dans beheers ik eigenlijk wel. Dat bracht me ertoe deel te nemen aan een multiculturele dansdag in de Egelantier. Ik had vriendin Judith en mijzelf opgegeven voor:

09.30 uur Tapdance, anderhalf uur kennismakingsworkshop
11.30 uur Flamenco, anderhalf uur kennismakingsworkshop
13.30 uur Afrikaans, anderhalf uur kennismakingsworkshop

Judith en ik hadden onze prachtige gestippelde Flamencoschoentjes aan. Het eerste uurtje tapdance ging goed. Het laatste half uurtje tapdance al wat minder. Maar niet getreurd, we hadden pauze, konden onze voeten even wat rust gunnen en de energie weer opbouwen. Ik was er wel al uit, dit soort Tapdance was niets voor mij. Ik kon deze amateurcoordinatie en het onbeheerste voetenwerk niet volgen. Maar dat lag uiteraard niet aan mij, ik beheers immers alle danssoorten, de leraar had gewoon zeer slechte muziek uitgekozen! En waarom deden we eigenlijk niet gewoon Fred Astaire na?!

Mijn favoriete dans begon, Flamenco. Dit moest goed gaan, want kon ik s 'avonds thuis met de gordijnen dicht niet prima mee-flamenco-en met mijn 3 uur durende dansflamencoDVD? En had ik niet flink wat aandacht besteed aan de voorbereiding op de strenge doch gepassioneerde mimiek van de flamencodansers? De leraar was dit keer onbetwist de schuldige. Deze goddelijke Spanjool incl. rond kippenkontje en met intens bruine ogen bleek ook nog te beschikken over een zeer opzwepend percusionistisch talent, een talent waar ik sowieso al als een blok voor val. Al Spaanse kreten uitstotend, (nee het bleef niet alleen maar bij het alombekende OLE) keek hij mij (en waarschijnlijk iedere andere leerling) zwoel in de ogen. Met als gevolg: 12 flitsende meiden swingend, zwierend en klappend op de maat... behalve 1. Ik smolt! Mijn zorgvuldig geoefende passie-look was verdwenen, ik kwijlde (!), had een kop als een boei, maakte een heel eigen versie van de choreografie (in mijn geval dus bar weinig choreografie) en kon aan niets anders denken dan aan DIE SPANJOOL IN MIJN BED!!!

Afrikaans dan maar. De stippelhakken moeten uit, Afrikaans dansen doe je natuurlijk op blote voeten, lekker oer.
Gedver weer zo'n heerlijke leraar met prachtbud, nog donker naglimmend van de les ervoor. He, ik was de oudste!! En niet zomaar de oudste, nee echt de alleroudste!! Alleen vriendin Judith was nog krap boven de 30. Al heel rap begreep ik waarom. Ik weet niet of jij wel eens hebt gezien hoe ze in Afrika dansen? Ik heb het thuis ook wel geprobeerd op mijn Putumayo muziek, en deed het echt niet verkeerd. Mia was in ieder geval flink onder de indruk. Helemaal toen ik haar vertelde dat dit een stokoude, originele, mysterieuze, zielehelers dans uit Nigeria was, die alleen maar gedanst mocht worden door moeders in ondergoed met donker los hangend haar... Ik was dus van het volste vertrouwen toen ik me inschreef voor deze les. Maar dit tempo?! Nee dat was voor elk van deze jeugdige deelneemsters te snel. Toch? Niet dus, ik zag kromme benen, gebogen voeten, schuddende hoofden en wild gebarende armen, ritmisch gelijk en precies zoals het hoort bij Afrikaans dansen. Ik zag zelfs sommige deelnemers al dansend een ontspannen lachje produceren... een lachje! En ontspannen notabene!! Ik had pijn, overal. In mijn kaken van het proberen mee te lachen, in mijn billen en onderrug van mijn pogingen toch die bepaalde Afrikaanse heupschokbeweging (wordt volgens mij ook wel bij bepaalde paringsrituelen gebruikt) onder de knie te krijgen. Zelfs de binnenkant van mijn handen vertoonden blauwe plekken dankzij de vele klapbewegingen bedoeld om mededansers aan te sporen (alsof ze dat nodig hadden, ze leken allen inmiddels allang op soepel dansende blanke negerinnen).

"En, vond je het een leuke dag?" vroeg Judith na afloop. Ja ik vond het heel erg leuk, en leerzaam bovendien. Zo heb ik geleerd dat ik eigenlijk veel beter ben in solo's, voor een spiegel of voor intiem publiek. Mia en apie zien al uit naar vanavond, Arabic Groove in the Livingroom!!